Nostalgisch gekrabbel over Ulestraten, Sint-Catharinakerk, Notenbalk en vliegtuigen

Mijn moeder wandelend door Ulestraten. Met Sint-Catharinakerk gebouwd in 1904

Op de tekening zie je de Sint-Catharinakerk in Ulestraten, een dorp waar ik tijdens mijn puberteitsjaren heb gewoond. Als ‘katholiek meisje’ moet ik me wellicht schamen, maar ik ken vooral de buitenkant van de kerk goed. De binnenkant van het café ‘De Notenbalk’ aan de overkant, ken ik veel beter. In de grote zaal  achter dit café werden vaak leuke feestjes georganiseerd en ooit volgde ik er zelfs danslessen. En natuurlijk was de zaal van het café tijdens de carnavalsdagen ‘the place to be’. Maar eerlijk is eerlijk, de parochie kent een langere –en waarschijnlijk boeiender- geschiedenis dan een café en dat spreekt mij altijd wel aan.

De onbreekbare vrouw

Zoals de naam van de kerk al doet vermoeden, is de patroonheilige van de parochie ‘Catharina van Alexandrië’. Catharina was niet alleen beeldschoon, intelligent en bijzonder welbespraakt, maar blonk ook uit in grammatica en muziek. Blijkbaar kon je beter niet met haar discussiëren, want tegen haar zuivere logica was geen mens opgewassen.  Tot haar grote pech werd de toenmalige Romeinse keizer Maxentius tot over zijn oren verliefd op haar. Hij kwam echter van een koude kermis thuis omdat Catharina haar maagdelijkheid al aan God had geofferd. De keizer gaf blijk van een misselijk karakter toen hij besloot haar te laten verpletteren door een houten rad met ijzeren punten. Een plotselinge bliksemflits brak dit rad echter in twee stukken.

De heilige Catharina heeft in haar rechterhand een rad en in haar andere hand een zwaard. Samen met het vuur op de achtergrond, verwijzen deze attributen naar haar marteldood.

Ook verbranden mislukte omdat een windvlaag het vuur verspreidde en in plaats van Catharina haar beulen werden verbrand. Uiteindelijk slaagde de vasthoudende Maxentius in zijn boze opzet en werd de arme vrouw onthoofd. Toch kent dit verhaal een enigszins ‘happy end’ want uit haar halswond stroomde melk die de stad van de pest bevrijdde.

In Ulestraten zie je ze vliegen
In de helderblauwe lucht móest ik -ondanks dat ik het een beetje zonde vond van de compositie- gewoonweg een vliegtuig tekenen omdat die machines voor mij onlosmakelijk verbonden zijn aan de woonplaats uit mijn jonge jaren. Niet iedereen is blij met Maastricht Aachen Airport dat dicht bij de bebouwde kom ligt en soms voor veel geluidsoverlast kan zorgen. Persoonlijk heb ik er nooit veel last van gehad en ook mijn moeder hoor ik niet klagen alhoewel het soms lijkt alsof een vliegtuig in haar achtertuin landt. Dan moeten we het gesprek maar even staken, totdat het geraas voorbij is.