Ongerept Montenegro

Walhalla dankzij mediterrane ‘fjorden’ en pittoreske stadjes

Een tekenverslagje van onze (te) korte reis naar Montenegro

Voor alle duidelijkheid? In Montenegro praten ze ‘Montenegrijns’.
Ik vind dat mooi klinken, net alsof je continu grijnst terwijl je iets aan het zeggen bent. Zo wordt de naam ‘Montenegro’ blijkbaar (grijnslachend?) uitgesproken als ‘Crna Gora *’ hetgeen “zwarte berg” betekent, vanwege de berg van Lovćen, waar de pinuswouden zouden zorgen voor een zwarte uitstraling.

To be Montonegro or not to be Montenegro?

Ooit, in de vroege middeleeuwen maakte Montenegro deel uit van de Romeinse provincie Dalmatië (waar ook het huidige Kroatië deel van uitmaakte). Maar bij het ontstaan van Joegoslavië in 1929 – kwam Montenegro op de Europese landkaart niet voor.
Joegoslavië is reeds lang ter ziele gegaan. Een tijdje leek het erop dat Montenegro het wel kon vinden met Servië, maar in 2006 scheidden ook die wegen.

Het voormalige stukje Dalmatië werd weer Montenegro 😉

Montenegro, fascinerende kustlijn en fjorden**.

Na zo’n 2,5 uur vliegen, landden we in Trevor, waar een comfortabele bus ons naar hotel Castellastva in Petrovac zou brengen. Op de uitdraai die onze reisleidster ons gaf, zag ik dat wij de laatsten waren die werden ‘afgeleverd’, dus stelde ik me in op een saaie busreis, lekker onderuit gezakt op onze stoel met enkele folders binnen handbereik om dat uurtje reistijd te overbruggen.

10 minuten bussen later, leidde de weg langs een hoge kustlijn en lag het leesvoer nog steeds onbezoedeld naast me. Ik staarde vol verwondering naar het tafereel dat zich diep onder mijn ogen ontvouwde. Het ene na het andere strand flitst voorbij, afgewisseld met rustige vissersdorpjes en eilandjes met als uitschieter:  Island Bojana.
Magnifiek, wat kan de wereld toch mooi zijn.

Toegegeven, je moet wél alle vertrouwen hebben in de chauffeur, want uit de bocht vliegen, is tevens een enkele reis richting hemel … maar tjonge-jonge-  dan heb je wél wat gezien.

**Kenmerkend voor fjorden zijn heuvelachtige kusten met diepe insnijdingen en steile hellingen, die zich ook onder water voortzetten.

Vanaf het water heb je prachtig zicht op wondermooi Montenegro

Bart en ik weten zon, zee en strand best te waarderen, maar we willen óók zoveel mogelijk van ons vakantieland zien. Vandaar dat we een paar dagen later een hele dag op een –ietwat ongezellige toeristenboot– vertoefden. Gelukkig vonden we een mooi zitplekje met onbelemmerd uitzicht op de fjorden, de grijs-witte bergen en de mooie havenplaatsjes. Mooi Montenegro moet je gewoon een keer vanaf het water aanschouwen! Daarnaast beleef je door de wind in je haren en de zon op je gezicht, ook nog eens het ultieme vakantiegevoel.

Eindbestemming Kotor is echt een must see. Zie beschrijving en tekening onderaan.

Durmitor, Grand Canyon van Montenegro

Gelokt door de belofte van “ongerepte wilde schoonheid”, besloten we deel te nemen aan de ‘Grand Canyon Tour’.  Montenegro is zo compact dat je er gemakkelijk doorheen kan reizen: langs bergweiden en ravijnen, Venetiaanse stadjes en slaperige dorpjes met kloosters, kerken en forten.

Ik zag er een beetje tegenop omdat je het dan nog steeds over een afstand van 450 km hebt, en met zo’n bus ben je toch wel zo’n 14 uur onderweg. Achteraf viel het behoorlijk mee, omdat er om de drie kwartier wel een stop ingelast werd. Niet verwonderlijk eigenlijk: er is ook zoveel te zien.

De natuurparken zijn onbeschrijflijk mooi  (wel een jasje meenemen! het kan er koud zijn-)  met gletsjers, blauwgroene bergmeren en diepe rivierkloven zoals Durmitor, de diepste Canyon van Europa. De plaatselijke bevolking grapt dat het de Grand Canyon van Montenegro is. Mij lijkt dat dit de vergelijking best kan doorstaan. Daarnaast is Durmitor ook populair geworden onder rafters, die vooral de Tarakloof, een ravijn van 1.300 meter, erg aantrekkelijk lijken te vinden.
Tja, ieder zijn meug … 😮

Budva, toeristische hart van Montenegro

Budva is een populaire badplaats aan de Adriatische Zee én het het toeristische hart van Montenegro. De oude autovrije stadskern wordt net als in Kotor omringd door een Middeleeuwse stadsmuur die pittoreske straatjes, hoekjes en en uitnodigende terrasjes herbergt.

Wat ons betreft was er geen enkel ‘dull moment’, tijdens onze wandeling over de stadsmuur, waar je een mooi uitzicht hebt op de binnenstad maar ook op de oude haven van Budva die gevuld is met grote jachten, de een nog groter en luxer dan de ander. Veel gezelliger dan de moderne gebouwen en winkelcentra die je buiten de oude stadskern vindt.

Ik las in één van onze reisgidsjes dat als je ’s avonds op de promenade van de stad loopt, -de Slovenska Obala-, je jezelf in een mondaine badplaats waant. Ons reisschema liet het niet toe om dit te beleven en de waarheid ervan te toetsen. Maar je weet maar nooit wat de toekomst nog in petto heeft.

de Venetiaanse charme van Kotor

In Kotor Stari Grad (Oude Stad) geniet je met volle teugen van de Venetiaanse charme van dit ommuurde en eeuwenoude centrum en op een of andere wijze voelde ik me er bijzonder thuis, net als de vele straatkatten die lekker liggen te soezen op de terrasstoeltjes.

Kotor staat volgens mij niet voor niets bekend als een van de mooiste plaatsen van Montenegro. Wij wandelden langs de mooie haven en genoten van de pittoreske straatjes binnen het ommuurde historische centrumdorp. Dit centrum van Kotor staat net als de Baai van Kotor op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.

De belangrijkste bezienswaardigheden van Kotor zijn de Sveti Nikola, de klokkentoren, het maritieme museum het Fort en de Sveti Luka. Voor het fort moet je echter wel behoorlijk wat hoogtemeters overwinnen en in goede conditie zijn. Meer dan 1200 treden, las ik ergens. Eenmaal boven heb je blijkbaar een prachtig uitzicht over Kotor en de Baai van Kotor. Omdat Kotor de eindbestemming was van onze boottocht -en er een bus op ons stond te wachten- was ons maar weinig tijd gegund om dat ‘klimmetje’ te maken. Ik heb dat niet echt betreurd. Het was erg warm die dag zullen we maar zeggen.

Karen Nijst