Tekenfiguur Gekrabbel. Over de geboorte van Betty Boop.

Bij het zoeken naar fotomateriaal voor het maken van tekeningen voor dit verhaal over Betty Boop, vond ik verschillende portretten die zowel van Helen Kane, Mae Questel, Clara Bow als van een zekere (baby) Esther Jones kunnen zijn. Behoorlijk verwarrend maar intrigerend. Hoe het (ongeveer) zit, lees je hier.

Verleidelijke zangeres Helen Kane – de eerste seksbom van de 20e eeuw

Zo’n honderd jaar geleden kon je als artiest alleen de harten van fans winnen als je uniek was. Originaliteit en de buitensporigheid werd op het podium zeer gewaardeerd. Zo had de Amerikaanse zangeres Helen Kane (1904-1966) haar populariteit vooral aan haar imago als  “sexy Babe” en haar ongewone babystem te danken. Toch zouden we ondanks de miljoenen fans van destijds, de popdiva vandaag de dag nauwelijks meer herinneren als haar herkenbare imago niet schaamteloos wordt gebruikt door de filmmakers.

Boop-Boop-a-Doop tekenfilm figuur.

Met haar openlijke seksualiteit en kinderlijke maniertjes was zangeres en actrice Helen Kane in de jaren 30 van de vorige eeuw de droom van veel mannen. Zij was het die voor het eerst “I Wanna Be Loved bu You” zong (klik op onderstaand geluidsfragment) , een lied dat een kwart eeuw later door Marilyn Monroe werd gezongen. Na het uitbrengen van deze onsterfelijke hit kreeg Kane de bijnaam “Boop-Boop-a-Doop Girl”.

Toen de Amerikaanse animator en regisseur Max Fleischer het stripfiguur Betty Boop creëerde met haar uitpuilende borsten, warrige korte haar en speciale manier van zingen, leek er geen twijfel over te bestaan ​​dat de sexy geanimeerde Betty Boop een kopie was van de mooie Helen Kane.

Kane daagde het bedrijf Paramount aan en eiste $ 250.000 voor het nabootsen van haar uiterlijk, maniertjes en stem. De rechtszaak tussen de advocaten van de zangeres en de Studio duurde ruim twee jaar met wisselend succes. Paramount beweerde echter dat de actrice Clara Bow ook dezelfde stijl had als Betty Boop en dat Kane haar zangstijl van Afro-Amerikaanse kind artieste “baby Esther Jones” had afgekeken. Uiteindelijk verloor Helen Kane de zaak.

Was het het stripfiguur ‘Betty Boop’ eigenlijk geïnspireerd op Baby Esther Jones?

Baby Esther Lee Jones (1918 -?)  was een Afro-Amerikaanse scatzangeres, danseres en acrobaat die in het begin van de jaren twintig regelmatig optrad in nachtclubs in Harlem en in de hele Verenigde Staten. In haar act danste Baby Esther, trok grappige gezichten, rolde met haar ogen en interpoleerde woorden als “Boo-Boo-Boo”, “Doo-Doo-Doo” , “Boo-Did-Do-Doo” afgesloten met een “De-Do” .

Baby Esther Jones, maar dan op latere leeftijd. Ik kon weinig foto’s van haar vinden, en ben bang dat deze foto is gemanipuleerd om dat proces te winnen. Erg gelukkig kijkt ze in ieder geval niet, vind ik

De carrière van Baby Esther begon toen zij pas vier was. Terwijl ze door Europa toerde, verrukte ze het publiek, inclusief royalty’s en werd de best betaalde kind artieste ter wereld.

Tijdens Helen Kane’s proces tegen Fleischer Studios verdedigde de studio zich door te beweren dat de witte Betty Boop geïnspireerd was op de zwarte Esther Jones. Een vroege testgeluidsfilm van het optreden van Baby Esther werd als bewijs gebruikt.

Helen Kane zag Esther voor het eerst optreden in 1928 in de Everglades Club in Broadway. Er wordt beweerd dat Kane de scat-geluiden die ze daar had gehoord heeft gebruikt in de hit “I Wanna Be Loved By You” en andere succesnummers.

Het geeft een naar bijsmaakje dat Baby Esther vlak na het proces werd gedropt. Er was geen nieuw werk meer en Baby Esther werd letterlijk witgewassen uit de geschiedenis.

Gelukkig wordt Esther inmiddels, samen met Josephine Hall geëerd voor het vertegenwoordigen van Afro-Amerikanen en de Verenigde Staten van Amerika toen ze door Europa toerde. Jazzwetenschapper Robert O’Meally heeft naar Esther Jones verwezen als de “zwarte grootmoeder” van Betty Boop.

Mae Questel

Om het nog ingewikkelder te maken won een zekere Mae Questel (1908-1998) op 17-jarige leeftijd een wedstrijd wie het beste het ‘babygeluid’ van Helen Kane kon imiteren door “He’s So Unusual” te zingen. 5 jaar later zag cartoonfilmmaker Max Fleischer de imitatie en vroeg Mae of  ze de stem wilde inspreken van zijn nieuwste creatie ‘Betty Boop’.  En zo geschiedde. Van 1931 tot 1939 verzorgde Questel de stem van Betty Boop in meer dan 150 korte animatiefilms, de langste reeks voor een actrice die die stem uitbracht. Oudere foto’s van haar tonen ook nog eens een grote gelijkenis met Helen Kane. Zeker als zij een pruillip trekt. Ik kan me de verwarring in Google Foto’s dus heel goed voorstellen.

Over Karen Nijst

Als webontwikkelaar & copywriter (Kahlo Websites Hapert) zit ik veel achter de computer. Maar tijdens de vrije uurtjes teken en schrijf ik ook heel graag. De laatste jaren werk ik steeds vaker op de IPAD Pro.

Mijn creatieve reis begint begint vaak door gewoon mijn fantasie te gebruiken, maar soms vindt het ook zijn oorsprong in foto's die ik met mijn iPhone heb genomen. Het is nooit de bedoeling om deze simpelweg te kopiëren, maar eerder om een geheel eigen creatie te maken, al zoekend naar het juiste kleurenpalet en een harmonieuze compositie. Ik combineer graag verschillende elementen tot een nieuw geheel.

Inmiddels vind je me ook op Getekend Maastricht en zijn verschillende werken te bestellen op karennijst.werkaandemuur.nl/nl. Eind 2022 heb ik de webwinkel kunstopmaatshop.nl gelanceerd waar je ook werk van anderen kunt vinden. En misschien zie ik je ook op Instagram?

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *